Soms vliegt er tussen de zware, knarsende wielen van de bureaucratie ineens een licht berichtje binnen, dat ons hart doen oplichten.
Albertine, mijn vriendin, collega en teamleider heeft kortgeleden een ontmoeting gehad met een vrouw uit Nieuw Zeeland. Op een gegeven moment ging het gesprek dat tussen hen was ontstaan, over de emigratieplannen van Harald en mij en over hoe moeilijk het was gebleken, om op mijn papieren binnen te komen, ondanks mijn opleidingen en de bijna 10 jaar werkervaring bij hen op Oudezijds 100. Ze vertelde erbij dat zij mij liever niet zou laten gaan, maar ze gunt ons het beste aan de andere kant van de wereld. Dat vind ik heel mooi van haar.
De vrouw, een psychologe, vertelde haar, dat zij wellicht wel ingangen kent om binnen te komen en een goede baan te bemachtigen.
Ook heeft zij het idee dat Harald, ook zonder papieren, in het Jongerenwerk van Nieuw Zeeland terecht kan.
Wij hopen haar binnenkort te ontmoeten, want zij zou wel eens ideeën kunnen aandragen die de sleutel blijken te zijn tot de Bibelebonse Berg!
Albertine had het gevoel dat deze ontmoeting een diepere bedoeling had.
Fijn om te weten dat anderen meedenken en meeleven in ons proces.
