Zo, dat zit er weer op.
We hebben vanmiddag een klein uurtje geplukt in de zwarte bessen gaarde achter ons huis en een emmer vol sappig zoete balletjes geoogst!
De machinale oogst is vorige week gebeurd, maar toen waren wij er niet.
Wij hadden namelijk het geluk onze Nederlandse vriendin Kim over te hebben en zijn met haar anderhalve week gaan kamperen om haar het prachtige land waarin wij wonen te laten zien en beleven.
Door de overweldigende Buller Gorge zijn we naar de Westcoast getrokken, waar we de mooiste kampeerplekjes in de natuur vonden.
Onze avonden bestonden uit ons goed inpakken tegen de sandflies (= fruitvliegjes die kunnen bijten als een pitbul), kampvuurtje maken, eten koken, Dukes erbij (Harald's appel/kersenwijn), en gitaar spelen onder een stralende sterrenhemel.
We hebben de pancake rocks in Punakaiki bezocht en ook de warmwaterbronnen bij Hari Hari, die we dankzij Kim-regelt-het-wel.nl eindelijk vonden. Zij stapte op een paar werklui af die in de buurt van de bron werken en vroeg hen hoe we er konden komen.
We kregen zelfs een schop mee om een bad mee uit te graven, als dat nodig was. Harald ontdekte een aantal mooi gemaakte warm water baden in de oever van de rivier, dus graven was niet nodig en daarin hebben we lekker gebadderd. Het blijft bizar om in de bedding van een koude rivier heerlijk warm water uit de grond te voelen opborrelen!
Ook hebben we de gletsjers bewonderd en gekampeerd op een weggetje in het boerenland aan de rivier, met uitzicht op Mt Cook/Aoraki, Mt Tasman en de Fox gletsjer. Meestal is het hier zwaar bewolkt of regent het, maar nu hadden we de prachtigste luchten.
Harald verzorgde een heerlijk vuurtje en zo zaten we weer naar de sterrenhemel te turen.
Via de Haast pass reden we ons geliefde Wanaka binnen, waar we 6 jaar geleden lang hebben verbleven. We konden zelfs op het landje waar wij toen woonden, kamperen en mochten gebruik van het kleine huisje, de whare.
Ook hebben we heel wat van onze oude vrienden gezien en fijn kunnen bijpraten.
Het was zo leuk om Kim binnen te zien lopen in onze verhalen van vroeger en ze daarmee ook in het heden te plaatsen.
Vanuit Wanaka trok Kim verder om nog wat eigen avonturen te beleven en wij zijn in twee dagen teruggereden naar Motueka, naar huis.
Zo voelde het echt.
We verlangden er zelfs een beetje naar om weer thuis te komen.
We verlangden er zelfs een beetje naar om weer thuis te komen.
Afgelopen zondag was het Riverside Peace and Music festival; wij waren gevraagd om mee te helpen. Harald heeft allerlei klusjes gedaan en ik heb samen met twee vriendinnen een eenvoudige dansvoorstelling gedaan met kinderen en volwassenen.
Vorig jaar zijn wij ook naar het Riverside festival gegaan, dat betekent dat we nu echt een jaar in Motueka zijn.
Als ik zo terug blik, kijk ik terug op een grote opeenstapeling van avonturen, met ups en downs, maar met uiteindelijk het gewenste resultaat: gesetteld in de gemeenschap, vriendschappen opgebouwd en natuurlijk niet te vergeten de verblijfsvergunning!
Morgen maar eens aan de slag met het maken van zwarte bessen jam.
