dinsdag 19 juli 2011

Winterse taferelen





De winter is aangebroken. De eerste (maar late) sneeuw is vorige week heftig gevallen en heeft de toppen van de bergen achter ons huis bedekt met een witte kap.
Het is wintervakantie.
We hebben vijf dagen op het huis van vrienden gepast en voor hun dieren gezorgd.
Het waren fijne dagen in een heerlijk warm huis. En daar is wat voor te zeggen hier in Nieuw Zeeland. Al heb ik in Nederland vaak in een tochtig huis gewoond, met enkele beglazing, het is vergeleken met de Nieuw Zeelandse huizen allemaal luxe!
Ik heb ontdekt dat ik erg ben verwend met de Nederlandse standaard voor huizenbouw...Hier in Nieuw Zeeland lijkt een huis leuk en gezellig vanbuiten, maar vanbinnen blijken het toch eigenlijk altijd weer een soort veredelde caravans te zijn.
Buitenmuren van triplex-plaat die -klop!- zeggen als je er op klopt.
En warmte die je zorgvuldig probeert te stoken, verdwijnt er net zo gemakkelijk weer door naar buiten.
En dan heeft ons huisje vorig jaar van onze huisbaas nog wel een heat pump gekregen, een soort warme föhn die boven je hoofd staat te loeien en die je als je onder de juiste hoek staat, wat warme lucht toeblaast.
Je kunt de Hemaworst-lucht erbij verzinnen, of de parfum-aanslag als je de V&D betreedt, op een grauwe winterdag met natte sneeuw. In dat halletje tussen buiten en binnen is het lekker warm; de warmte in een Nieuw Zeelands huis verdwijnt direct weer door de muren of het plafond, want het nut van isolatie begint nu pas heel langzaam door te dringen in het woon-comfort-besef van de Nieuw Zeelander.
Er bestaan sinds kort zelfs televisie reclames over.
En heel voorzichtig aan beginnen sommige kiwi's wat muren, vloeren en plafonds van hun woningen aan te pakken. Maar een eenvoudige cottage als waar wij in wonen worden niet zo modieus opgeknapt. Daar moet je het maar doen met wat er is. En dus zitten we iedere dag zodra de heerlijk warme winterzon is ondergegaan, met de gordijnen dicht, föhn aan, truien aan en mutsen op in de kamer, het liefst nog onder een wolletje.
Maar of je ramen nou elke ochtend druipen van het vocht, of de schimmel tegen de muren opkruipt of zich over het vloerkleed uitspreid, zolang je niet genoeg verdient om in een koopwoning te wonen, of de keuze maakt om te huren, ben je onderworpen aan het inzicht, de grillen en de portomonee van de verhuurder.
Als huurder heb soms maar weinig in te brengen.
Gelukkig hebben wij een heel aardige huisbaas, maar we hebben verhalen gehoord en gelezen over echte feeksen...
Onze huisbaas gaat direct aan de slag als er iets aan ons huisje mankeert, maar het is wel met de Nieuw Zeelandse mentaliteit, de goedkoopste oplossing: gewoon een plankje er tegenaan timmeren, een andere manier van het bekende doekje tegen het bloeden.
We lachen ons er vaak suf om en ik voel met vaak een verwend nest met mijn wensen en standaard van degelijkheid, maar soms heb ik het nodig er flink Hollands over te klagen.
Gelukkig kan dat met onze Nederlandse vrienden Esther en Justin, met wie we naast klagen ook heel veel heerlijke gesprekken voeren.
Zaterdag vertrekken ze voor een aantal maanden naar India. Ik ga ze missen...
Ik had nooit gedacht dat ik er belang aan zou hechten om Nederlanders in de buurt te hebben, maar sommige dingen kun je echt alleen maar begrijpen als je Nederlander bent!
Hoewel Nieuw Zeeland heel westers is, is veel toch ook een soort gezichtsbedrog en blijkt er toch een enorm cultuur verschil te zijn.
De Nederlandse cultuur is echt meer recht voor z'n raap, men zegt eerder waar het op staat, komt afspraken na; hier lijkt het ook zo te zijn, maar het is toch niet zo. Alles lijkt een beetje verborgen onder een mooi buitenkantje, maar, hebben we gemerkt, dikwijls als puntje bij paaltje komt...

Maar goed, de warmte in het heerlijke oppas-huis heeft ons heel veel goed gedaan.
Koken op houtvuur, stoken zoveel we maar wilden en intussen zorgen voor de kippen, schapen, eenden, poezen en hond.

Intussen heeft Harald samen met een vriend een commercieel koffieapparaat gekocht en gaan ze als de 'Partizani Brothers' feesten af met hun koffiekunsten.
Ook heeft Harald zich gestort op het organiseren van feesten in de lokale feestzaal, de Lower Moutere Hall, waar bands en dj's optreden, waar koffie word geschonken en waar lekker word gedanst.
Twee parties zijn er inmiddels geweest. De naamsbekendheid zoemt rond, en we hopen iedere keer meer feestgangers te trekken om de avond te vieren!
Daarnaast is Har nog steeds op zoek naar een baan. Dat is niet gemakkelijk in deze streek.
Er is weinig werk, en het grootste gedeelte van het werk dat er is, is oninteressant of slavenarbeid en alles met slechte arbeidsvoorwaarden en onderbetaald...
Op het moment is Harald aan de West Coast met een stel vrienden, om op het land en aan de hut te werken van Paul. Dat geeft hem gelijk wat ruimte voor nieuwe gedachten, ideeën en kracht.

Rozemarijn zit eindelijk weer op ballet. Daar had ze zo naar uitgekeken.
Twee jonge dames uit Nelson zijn een balletschool in Motueka begonnen en geven erg leuk les. Rozemarijn geniet er erg van en kijkt uit naar iedere zaterdagmorgen, omdat ze dan weer lekker kan dansen.

Ik heb er drie vaste dagen bij op mijn werk, dat is ook heel fijn. Intussen doe ik twee interne opleidingen, voor bejaardenverzorger en de specialisatie dementie.
Het zijn erg eenvoudige opleidingen, ik schat op mbo-niveau, maar het is fijn om ze te doen omdat ik zo ook het Engelse jargon onder de knie krijg en medische onderwerpen weer eens de revue laat passeren.
Bovendien biedt het certificaat gelijk salarisverhoging (twee kwartjes ofzo, maar hier in de streek ben je met ieder centje blij!).
Ook heb ik een interessant boek uit Nederland laten overkomen dat ingaat op de antroposofische visie op dementie.
Dat komt helemaal goed van pas, want ik ben gevraagd om Kunstzinnige Therapie te geven op de dementie afdeling.
Inmiddels heb ik twee sessies gedaan met de bewoners en de manager was lyrisch, de collega''s voornamelijk verbaasd over wat ik voor elkaar had gekregen en ikzelf was erg gelukkig en tevreden toen ik zag dat de kunstzinnig therapeutische oefeningen ook werken bij mensen met dementie!

Benieuwd hoe het allemaal vervolg gaat krijgen.