vrijdag 11 mei 2012

Stromen

Het lijkt of het leven sinds een paar maanden weer wat meer begint te stromen en meer in lijn komt met het leven dat wij willen leiden. Er is meer harmonie ontstaan in het dagelijkse leven, nu Harald aan de slag is als tuinman en klussenier in het verpleeghuis waar ook ik werk.
Hoe wel de salarissen hier niet om over naar huis te schrijven zijn, houden we voor het eerst een klein beetje over aan het eind van alle vaste lasten.
Omdat we bij elkaar meer dan 30 uur per week werken, hebben we nu ook recht op een belastingvoordeel, die per twee weken wordt uitbetaald.
Hiermee kunnen we dingen doen die wij ook heel belangrijk vinden, zoals Rozemarijn's vioollessen en de extra sport die zij met beginnend enthousiasme beoefent. Zo heeft ze met de laatste wedstrijden van Touch Rugby meegedaan, een soort tikkertje met rugby-regels, (waarbij de Motueka Rudolf Steiner School met kop en schouders boven de andere scholen uit stak) en is ze na de herfstvakantie begonnen met netball, het Hollandse korfbal eigenlijk.
Op dinsdag na school hebben ze training met de kinderen van school die zich daarvoor opgegeven hebben en op zaterdagmorgen wedstrijden.
Afgelopen zaterdag was de eerste wedstrijd, en mijn hemel, heel Motueka leek erop uitgetrokken om korfbal te spelen...! De parkeerplaats van het Recreation Centre stond vol en alle ouders, diep in warme jassen gestoken, want de eerste venijnige herfstwind kondigde zich aan, stonden aan de lijn.
Ik snapte er natuurlijk geen bal van, want ik heb helemaal niets met geen enkele sport...Een moeder probeerde me enthousiast uit te leggen hoe het spel in elkaar stak en wat de positie betekende die Rozemarijn had gekregen tijdens dit spel. Ik heb haar bedankt, want zelfs na honderd pogingen van menig voetbal fanaat, begrijp ik nog niets van dat spel, en zie ik alleen maar een groepje mensen dat een bal achterna zit...Regels van korfbal zullen zeker geen vuur in mij doen oplaaien...
Om half elf moeten Rozemarijn en ik als de wiedeweerga op de brommer stappen en naar de andere kant van Motueka rijden voor ballet.

Kortgeleden mocht ik beginnen met een uur kunstzinnige therapie per maand op de dementie afdeling. Het bracht zo'n rustgevende sfeer met zich mee die zelfs voelbaar was voor mijn collega's.
De activiteiten begeleider was ook erg enthousiast en heeft geregeld mij twee keer per maand te laten komen voor kunstzinnige therapie. En dat is deze week begonnen.
Om de week is er nu op woensdag antroposofische muziektherapie, en om de andere week doe ik antroposofische kunstzinnige therapie. En dat voor een reguliere instelling! Dat is toch best bijzonder.

Paul, goede vriend en jeugdwerker van Motueka, heeft mij gevraagd om mee te werken in een project op de Marae , waar hij negen weken lang op dinsdag een groep delinquenten begeleid op zoek naar hun identiteit, hun sterke en zwakke kanten, oorzaak en gevolg van en inzicht in hun handelen.
Elke week hebben ze een ander thema en middelen om aan de slag te gaan.
Ik ben uitgenodigd om iets met kunstzinnige therapie te doen.
Een spannende uitdaging waarmee ik mij voor de eerste keer op Marae-grond mag begeven!

Hoewel de herfst inmiddels goed is ingezet, beginnen in de levensaarde vele van de zaadjes die wij geplant hebben te ontspruiten.