Vijftien Dozen

Het grote pakken is begonnen.
Ons vertrek naar Nieuw Zeeland staat nog niet voor de deur, maar wel de mogelijkheid van een spoedige verhuizing. De kans wordt steeds groter dat ons huis binnenkort verkocht is!
In het weekend ben ik begonnen met de cd's uit hun hoesjes te bevrijden. Ik heb hen samen gebracht met hun boekjes, gezellig bij elkaar in een twee grote cd reis-mappen.
Zo slonk drie meter diverse muziek, tot tien centimeter geliefde geluidsopnames!
Op maandag zijn we, nadat we Rozemarijn uit school hadden gehaald, naar een bouwmarkt gegaan en hebben daar de 15 verhuisdozen gekocht die wij in gedachten hadden om naar Nieuw Zeeland te laten verschepen als de emigratie rond komt!
Een vreemde gedachte dat ik - verzamelaar - die mijn hele leven dierbare spulletjes bij elkaar heeft gespaard, maar een kleine selectie mee zal nemen...
Waar te beginnen, welke keuzes te maken wat wel en wat niet mee mag. Gelukkig heb ik in het afgelopen jaar al flink huisgehouden en weggedaan en weggegeven. Hierdoor was er al heel wat werk verricht.
Harald heeft het er niet zo moeilijk mee; hij is geen verzamelaar, hij kan gemakkelijk loslaten, en had sowieso niet zoveel spullen.
Rozemarijn en ik daarentegen, zullen een beetje moeten strijden om de plaats in de dozen.
Zeven heb ik er al gevuld. Met een gedeelte van mijn boeken, waarvan ik overigens had gedacht dat ik ze allemaal zou meenemen, maar uiteindelijk wist ik toch nog een aantal planken boeken een andere bestemming te geven, nadat ik ervan doordrongen was dat ik ze niet persé in Nieuw Zeeland hoefde te hebben.
Het is een moeilijk, inspannend, en energie onttrekkende klus, die uiteindelijk gelukkig óók bevrijdend is! Hoe gek het ook klinkt. Zeker omdat het om hele mooie en waardevolle boeken gaat.
Zeker had ik ook geweten dat de dagboekjes uit mijn kindertijd mee zouden moeten; maar toen ik ze stuk voor stuk nog eens bekeek, besefte ik dat ook dit niet nodig was.
Schattig, onnozel, lief, onschuldig waren ze, maar dat leven draag ik in me.
Mijn agenda's, schrijfsels en aantekeingen van latere leeftijd echter zijn wel erg de moeite waard. Deze zijn inmiddels veilig opgeborgen in één van de verhuisdozen.
Gisteravond mochten we het eerste grofvuil buiten zetten.
Heel wat spullen die nergens meer naartoe kunnen en hoeven zijn vanmorgen opgehaald.
Ondanks al dit werk van de afgelopen week, ziet ons huis er nog steeds heel gewoon bewoond uit.
Ik had stiekem gehoopt al echt in de verhuis stemming te komen, maar ons huisje blijft gewoon nog vertrouwd en ons huisje.