Kleuteren en EOI 2 = submitted

De Paasvakantie zit er al weer ruim een week op; een fijne vakantie waarin we veel met onze Nederlandse vrienden zijn opgetrokken.
Esther en Michiel waren met de jongens voor een weekje naar het Zuidereiland afgedaald en met de drie Hollandse gezinnen hebben wij de herfstvakantie intens beleefd.
We hebben een heel fijne vriendschap met Esther, Justin en de kinderen. We kunnen duidelijk van elkaar op aan, en vinden het fijn om in elkaars aanwezigheid te zijn. De gesprekken zijn verrijkend en we kunnen veel delen in ervaringen met de emigratie: het vertrouwen, de pieken en dalen, de reacties van familie en vrienden die soms heel heftig kunnen zijn, het oneindige genieten, de tegenslagen, de verrassingen, de onverwachte wendingen...!

De tweede week van de vakantie stond voor mij ook wel in het teken van het invoelen en aanvoelen van mijn rol als kleuterjuf.
Ik heb een goed gesprek gevoerd met mijn mede kleuterjuf, Hajnalka en we wisten vanaf het begin dat wij een goed team zullen vormen!
En nu zit de eerste week op de kleuterklas erop! En wat is dit een geweldige week geweest!
Hajnalka en ik voelen elkaar ongelooflijk goed aan en vullen elkaar precies aan waar dat nodig is. Ik heb meteen een goede klik met de meeste van de kinderen en ook van hun ouders heb ik in de afgelopen week veel bewondering, lof en dankzeggingen teruggekregen!
Donderdag kwam Avril in de ochtend even langswippen in de klas en ze was zo blij en vrolijk toen ze mij en Hajnalka bezig zag. Ze ervaart het duidelijk als een opluchting dat ik in het klasje terecht ben gekomen, al doe ik nog 'off the record' mee, omdat ik nog geen werkvergunning heb en dus niet mag werken!

Op dinsdag heb ik ook mijn eerste sessie Kunstzinnige Therapie gedaan. Ook hier was er duidelijk meteen een klik.
Ook heb ik mij voorgesteld in de College van de school en uitgebreid verteld over mijn ervaringen als sociaal werker en Kunstzinnig Therapeut. Er was vooral bewondering en respect voor het werk van gemeenschap Oudezijds 100, waar ik toch ruim negen jaar heb gewerkt.
In de eerste lerarenvergadering hebben alle leerkrachten mij van harte verwelkomd en zichzelf uitgebreid aan mij voorgesteld.

Ik vind het allemaal best spannend hoor, want ik heb mij natuurlijk gepresenteerd als Kunstzinnig Therapeut en daardoor als doorgewinterde antroposoof, maar ook dat is natuurlijk immer in beweging, ontwikkelend en groeiende...en nu ben ik ineens dé expert van het Zuidereiland geworden...! Dat is wel een hele verantwoordelijkheid!
Maar ik besef wat een rijkdom ik heb vergaard aan kennis en ervaring! En ik ben meer dan willig om dit te delen en uit te dragen!

Rozemarijn heeft wel een beetje moeite met de merkbare veranderingen.
Ze heeft erg de behoefte om aan mij te plakken en vindt het moeilijk als ik wegga om mijn werk te doen. Ze toont een zekere jaloezie ten opzichte van de kleuters in mijn klas, die nu de aandacht van mij krijgen, die Rozemarijn zelf zou ontvangen.
Maar de vele momenten die wij samen delen zijn heerlijk en vol! We knutselen samen, tekenen, bakken koekjes, of lezen samen een spannend boek!
Vanmiddag hebben we de uitnodigingen gemaakt voor haar verjaardagspartijtje volgend weekend. Zeven jaar wordt ze al weer.

Donderdag heb ik officieel de Job offer gekregen van Avril, het schoolhoofd. Het is een prachtige brief, met een deal die Immigration New Zealand gewoon niet kán weigeren, al zeg ik het zelf.
Maar goed, Immigration is de enige partij die nu nog een kink in de kabel kan leggen...al zou ik niet weten waarom.
Vanavond ontving ik een support brief van het hoofd van de Antroposofische kring in deze regio, waarin staat dat mijn kennis en inbreng van groot belang is voor de Antroposofische community. Deze kan in een verder stadium doorgestuurd worden naar de case manager, zodra wij er een toegewezen hebben.

Harald is dit weekend met Justin, Isha en Madhu een een jongen van het nieuwe WOOFF adres waar zij nu verblijven, gaan klimmen in Takaka.
Toen hij aan het eind van de middag terugkwam, hebben we onze EOI (Expression Of Interest) online verstuurd naar Immigration New Zealand!
Over twee weken is de trekking, en dan begint het gespannen afwachten op de reactie en het antwoord van de emigratie dienst!

Bijzondere stappen op onze weg

"Let's forget about the whole Work Permit thing and go straight to Immigration!" zei Avril, het hoofd van de Motueka Rudolf Steiner School vanmorgen toen ik Rozemarijn naar school bracht.
Avril had met Immigration in Christchurch gebeld en daar had ze te horen gekregen dat ze eigenlijk wel verbaasd waren dat ik met mijn Level 7 assessment niet binnen was gekomen.
Avril biedt mij een baan aan als kleuterjuf én kunstzinnig therapeut in één.
Ik ben gevraagd om na de Paasvakantie, over twee weken al te beginnen op vrijwillige basis, tot alles rond is!!!
Avril zal namens de school een verzoek indienen bij Immigration, met diverse aanbevelingsbrieven van oa. de antroposofische dokter in Christchurch, van de antroposofische muziek therapeute Patsy, die een therapeuticum wil oprichten waarin ik natuurlijk niet mag ontbreken, van de antroposofische verpleegkundige, en een brief van de antroposofische vereniging van de Nelson area.
Duidelijk is dus dat men mij hier dolgraag wil hebben en houden!
Afgelopen zaterdag werd er op school een dag georganiseerd waarop diverse workshops werden gehouden rondom het Vrije School onderwijs.
Ik hield er een workshop ter introductie in de kunstzinnig therapie.
Er was zoveel belangstelling voor, dat ik zelfs mensen naar een andere workshop moest sturen omdat het vol was!
Maar liefst twaalf mensen hebben de introductie gevolgd en de therapeutische oefeningen meegedaan. Er was ook één luisteraar, omdat er geen tafeltje meer vrij was.
Het ging allemaal heel goed en het lukte mij heel aardig om het helder in het Engels over te brengen.
Het was een zeer geslaagde workshop en ik heb er zelfs een eerste cliënt aan over gehouden. Zij wil graag bij mij in therapie.
Ook ben ik gevraagd om aanvullingen te komen geven bij de schildergroep die wekelijks bij elkaar komt, om verdieping te geven aan hun werk.

In de afgelopen week is er ook een fijne Nederlandse familie neergestreken in Motueka; Esther en Justin, met hun twee zoons Madhu, Isha en bijna kleuter Elisa.
Wij hebben hen bij onze vrienden Esther en Michiel in Tauranga ontmoet op oudejaarsavond, toen wij net in Nieuw Zeeland waren aangekomen.
Zij reizen al een aantal maanden door Nieuw Zeeland om te ontdekken waar zij zich willen vestigen. Zij hebben hun Permanent Residence reeds binnen, het is voor hen nu vooral belangrijk om de plek te vinden waar zij zich thuis voelen.
Harald heeft hen uitgenodigd om naar Motueka te komen, waar zij momenteel WWOOF-en (Willing Workers On Organic Farms) bij Christine, onze vorige huisbazin.
Justin en de jongens helpen mee met de renovatie van het huisje waar Harald al enige weken mee bezig is en Esther heeft met haar wolvilt kunsten al een aantal keer meegeholpen op de Motueka Rudolf Steiner School, met het maken van paaseieren van gevilte wol en paasmandjes.
We trekken veel met Esther en Justin op en het is heel fijn om alle ups en downs van emigreren te bespreken. Het is allemaal heel herkenbaar.
In de Paasvakantie komen ook Esther en Michiel met de jongens naar Motueka en zullen we een bijzondere tijd met elkaar hebben.

Kortom: het leven heeft ons iedere dag, iedere minuut weer veel moois te bieden! We genieten er enorm van en beleven alles heel intens.

Het is heerlijk om contact met Nederland te hebben via skype, emails, hyves, handgeschreven brieven en alle andere wonderlijke media vormen!
Het is fijn om te zien dat onze families - ondanks het verdriet en besef dat we niet fysiek dicht bij elkaar zijn, - zo met ons meeleven en wij met hen, dankzij skype, waarop wij soms urenlange gesprekken hebben!
Mijn vader heeft van de week een computer met webcam geïnstalleerd, zodat we vrijdag zijn verjaardag kunnen meevieren! Geweldig!

Ook vind ik het een eer dat mijn opa, die in de negentig is, een laptop heeft aanvaard, omdat hij nu toch zelf ook wel eens een email wil kunnen openen en sturen, en onze weblogs vers van de pers wil kunnen lezen!

De ochtenden en avonden worden merkbaar killer, maar de middagen zijn nog steeds lekker warm en zonnig! Het zijn grappige contrasten: in de ochtend met een wolletje en een warm vest aan naar school, op de terugweg vestje uit en in de middag loop je weer in je t-shirt rond!
Echt four seasons in one day!