Wachten

Wat eist wachten toch veel geduld...
Een week nadat ik de door Immigration New Zealand gevraagde documenten had gefaxt, werd ik overvallen door een onrustig gevoel.
We hadden niet vernomen of onze post was aangekomen, geen bevestiging van ontvangst was ons toegestuurd en dat maakt mij ongeduldig.
Misschien was de fax niet doorgekomen, misschien was de fax niet op het juiste bureau terechtgekomen en zat Miss Gopal nog altijd te wachten op bericht van onze kant.
Als de benodigde papieren haar niet zouden bereiken, kon zij wel eens denken dat wij niet echt wilden emigreren, dat wij het een beetje lieten verslonzen.
Harald maakte zich niet zo'n zorgen en stelde voor het gewoon de tijd te geven, maar lang hield ik het niet uit.
Daarom stuurde ik haar een email met de vraag of de fax was aangekomen, of dat haar ik de documenten alsnog per post moest toesturen.
De volgende dag ontvingen wij al een email van Miss Gopal, met de mededeling dat de fax was aangekomen en dat zij contact met ons zal opnemen als zij meer informatie van ons nodig heeft, of als zij de uitslag van haar onderzoek heeft.
Wat mij betreft stuurt de Immigration New Zealand standaard een bevestiging van ontvangst. Dat zal heel wat spanning wegnemen bij veel emigranten in spé.
Maar goed, dit was een maand geleden...
Iedere dag check ik de emails wel tien keer, in de hoop weer iets te horen, maar tot nu toe is er geen nieuws uit Londen...

Tussen het wachten door, staat ons leven niet stil hoor.
Rozemarijn is naar de tweede balletklas doorgestroomd en ze heeft haar eerste vioolles gehad.
Het is prachtig om te zien hoe serieus ze het neemt.
Zelf ben ik lekker bezig met schrijven.
Ik heb een brief gestuurd aan de Vrije School van Motueka, het stadje in Nieuw Zeeland waar wij van plan zijn te gaan wonen, met de vraag of ik als Kunstzinnige Therapeut aan de school verbonden kan worden.
Zo heb ik een eerste zaadje geplant. Hopelijk ontkiemt het spoedig onder de Nieuw Zeelandse zon en kan het de wortels diep in de aarde planten, waardoor het zich kan voorbereiden om een goede vrucht te kunnen dragen.
Op mijn werk heb ik een workshop gegeven over de Maori cultuur, die we afsloten met een Waiata-a-ringi, een traditioneel Maori lied met handgebaren.
Harald is lekker aan het klussen en kijkt zo nu en dan op het internet naar banen in Nieuw Zeeland, gewoon om een beetje een idee te krijgen wat voor werk daar nu momenteel te vinden is.

Ik ga mij weer verder trainen in geduld en in wachten.
Wanneer er nieuws is, horen jullie het wel.