Hoe dan ook, we gáán

Een maand vol overdenkingen, hoop, teleurstellingen, inspiratie, moed, tegenslag, vooruitdenken, fantaseren, terugdeinzen en geestelijke zaadjes planten in Nieuw Zeelandse bodem hebben wij achter ons liggen.
Het nieuws dat mijn kwalificaties niet in aanmerking kwamen voor de bonuspunten omdat het niet werd toegeschreven aan het gebied waar Nieuw Zeeland een tekort aan heeft, kwam bij mij nog al rauw binnen.
Het voelde alsof iemand die mij niet eens kent, mij heeft mogen beoordelen op mijn opleidingen, mijn studies, mijn inzet, kwaliteiten.
Het leek wel alsof ik de verkeerde studie keuzes heb gemaakt, of niet hard genoeg heb gewerkt. Alsof de promotie die ik in de tien jaar die ik vol plezier werk er niet toe deden.
In deze eerste fase van de Expression Of Interest, hebben we niet eens uit kunnen leggen waarom wij naar Nieuw Zeeland willen emigreren, welke band wij met het land hebben, dat ik al welkom ben op de Vrije School in Motueka!
Louter op basis van de bureaucratie zijn wij eruit gegooid. Er is niet gekeken naar onze motivatie, onze werkelijke talenten en kwaliteiten.
Dit heb ik in een duidelijke brief duidelijk gemaakt aan onze EOI case manager.
Tot op de dag van vandaag heeft zij nog niet gereageerd, terwijl wij maar twee weken de tijd hadden om te reageren op haar beslissing...
Ze hebben het er vast heel druk, op het Immigratie kantoor.

Op het advies van onze case manager, zijn we hard aan het solliciteren gegaan.
Welzijnsorganisaties en de gezondheidszorg, lopen over het algemeen via de overheid.
Ik heb de Nelson-Marlborough-district-Health-Board aangeschreven, aangezien zij daar vele vacatures hebben voor Support Worker (in het Nederlands SPW-er).
Via het internet en via de post heb ik gesolliciteerd.
Middels een automatische mail kreeg ik te horen dat ik binnen 5 werkdagen bericht zou krijgen.
Twee weken later had ik nog niets gehoord.
Zo schijnt het in Nieuw Zeeland te werken en dat irriteert mij enorm. Daarom stuurde ik een beleefde email met de vraag of mijn aanvraag was binnengekomen en of zij mijn pakketje met sollicitatiebrief, CV, diploma's, referenties, e.d hadden ontvangen.
Vrij snel kreeg ik een email terug die mij gewoonweg schokte, zo onprofessioneel als deze bij mij binnendrong: "Goodmorning" stond er, niet eens aan wie de email geadresseerd was.
In één zin werd er duidelijk gemaakt dat men in Nieuw Zeeland alleen kan solliciteren met een Work Permit. Ja, dat was mij ook wel duidelijk. Maar zowel in mijn email als in mijn brief heb ik uitgelegd dat wij een job offer nodig hebben om verder te kunnen.
Mijn brief was dus duidelijk niet gelezen.
Maar waar mijn haren echt van overeind gingen staan, was het einde van de mail:
"Cheers" stond er. Wat een gebrek aan professionaliteit!
Cheers is iets dat je tegen vrienden zegt, maar toch zeker niet tegen een sollicitant!
Ik hou erg van informaliteit en amicaliteit, maar van een overheidsinstelling verwacht ik toch iets anders....Yours sincerely of Yours faithfully, desnoods Kind regards, maar Cheers....!?
En daarnaast gaf Jan ook nog eens informatie die niet klopt!
Wellicht heeft zij geen zin in dat gedoe met zo' n emigrant.

Maar hoe kun je nou de cirkel binnenkomen, als je geen Work Permit krijgt, maar wel moet solliciteren om er een te krijgen, terwijl men je niet met je in zee wil gaan, omdat je geen Work Permit hebt....Aaargh!!!

Maar goed, in een zeer beleefde en formele email aan Jan, om haar het goede voorbeeld te tonen, en legde haar nogmaals uit dat wij een job offer nodig hebben om verder te kunnen met onze procedure, daarom citeerde ik Ash Gopal, die had geschreven: There are many employers who recruit from outside of New Zealand , and who are more than willing to accommodate the time it takes for the immigration process - if you have the skills they require, they will wait.
Vanmorgen ontving ik een email van Jan terug, die mij nog verder in verwarring bracht.
Dear Ash, stond er Thank you for your email. Please refer to our website under the vacancies section closer to the time when you are arriving here. You are welcome to apply on-line for any vacancies that interest you.
Huh? Had ze het nou tegen mij, of tegen Ash, met haar Engelse status?
En kan ik nu plotseling wel reageren op iedere vacature die ik maar wil?
Had ze wel mij voor zich, met onze status geen permanent residence, geen work permit?
Deze Jan leest haar mail niet goed, geeft vage antwoorden, sticht een hele hoop verwarring daar waar wij juist klaarheldere duidelijkheid willen en nodig hebben!
Ik heb haar vanmorgen maar weer een mailtje gestuurd, waarin ik mijn verwarring aan haar voorleg. Benieuwd hoe dit verhaal zich verder gaat ontvouwen.
Ik blijf beleefd en netjes, want wie weet zit ik over een paar maanden in de stoel tegenover Jan gebogen over een arbeidsovereenkomst! Cheers!

Harald en ik hebben plan B, plan C en plan D uit te kast getrokken.
We mogen nu nog 5 maanden meedobberen in de pool.
Als wij tegen die tijd nog geen job offer hebben, sturen we nog een Expression Of Interest in.
In december vertrekken we hoe dan ook naar Nieuw Zeeland.
In het meest gunstige geval met een Permanent Residence of een Work To Residence, wat het recht geeft om tijdens het verblijf te werken terwijl aan de Permanent Residence gewerkt wordt.
Mocht dit ons allemaal niet toebedeeld worden, dan trekken we onze stoute schoenen aan, verkopen we hier de boel en vertrekken we op een toeristen visum naar Nieuw Zeeland.
In Nieuw Zeeland gaat Rozemarijn vast naar haar schooltje en gaan wij er flink op los solliciteren.
Hopelijk hebben werkgevers er dan meer vertrouwen in, omdat wij alles al op alles hebben gezet en reeds in Nieuw Zeeland zijn.
Als wij dan een job offer krijgen, hoeven we dit alleen maar door te geven en kan onze immigratie worden voltooid!
Dit laatste plan is heel spannend en niet hoe wij het zouden willen, maar als Immigration New Zealand ons niet de mogelijkheid geeft om het op een veilige manier te doen, dan maar op de bonnevoie! En zo zijn wij eigenlijk ook wel een beetje.
Het avontuur ligt dus in meervoud voor ons en we gáán er voor!

Onze EOI ligt dan al in de pool te wachten op een baan.