Het bootje dat met ons op weg naar Nieuw Zeeland koerst, heeft dan weer eens forse tegenwind en dan weer eens de wind flink in de zeilen.
Er is geen peil op te trekken. Het emigratie proces verloopt grillig, maar ook dat heeft wel zijn charmes.
Omdat onze tickets gekocht zijn, heb ik de eerste aanzet gedaan om Rozemarijn aan te melden bij de Vrije School van Motueka. Wij kregen een email terug waarin Rozemarijn van harte wordt verwelkomd, maar waarin ook vermeld werd dat wij de Nieuw Zeelandse staat 3000 euro moeten doneren, omdat Rozemarijn op een toeristenvisum naar school zal gaan, ongeacht welke school. Dat was wel even schrikken...Dat is namelijk een groot gedeelte van het geld dat wij voor een rustig jaartje Nieuw Zeeland hadden gespaard.
Over de eerste schrik zijn we inmiddels heen en leggen ons er maar bij neer. Naar school zal ze toch moeten!
Ruim een maand geleden heb ik contact opgenomen met de directie van de dienstverlenende instantie waar ik al geruime tijd probeer te solliciteren.
Ik heb hen de briefwisseling met duidelijke communicatie stoornis voorgelegd die ik had gehad met een van hun werknemers en gevraagd of zij konden uitzoeken waar en wat er was mis gegaan.
Ik bleef uiterst beleefd, want ik zou wel eens van deze instantie afhankelijk kunnen zijn als wij in Nieuw Zeeland verder willen komen.
Ik legde geen druk op de instantie, maakte geen verwijten naar de desbetreffende persoon, maar bleef uiterst beleefd om niet de indruk te wekken van dat zeikwijf uit Nederland dat maar door blijft zagen over iets wat in hun ogen onbelangrijk of onmogelijk is.
Ik was geenszins verbaasd dat ik na een maand nog niets gehoord had.
Omdat wij inmiddels onze vliegtickets binnen hadden, schreef ik hen een behoorlijk directe mail. Ik vroeg hen of er inmiddels een evaluatie had plaatsgehad en of men zo vriendelijk zou willen zijn mij hiervan op te hoogte te brengen.
Ook schreef ik dat wij in december voet aan wal zullen zetten in Nieuw Zeeland, dat wij ons zullen settelen in Motueka en dat ik in januari, of na de zomervakantie, in februari bij hen langs zal komen om het eens te hebben over de mogelijkheden voor een baan!
Gisteren kreeg ik een prachtige en hoopgevende mail terug:
Excuses voor de lack aan response en ik moest zeker langskomen als we in Nieuw Zeeland zijn aangekomen. Ik kan dan solliciteren op een baan die mij interessant lijkt!
Ook heeft mijn sollicitatie en CV in de afgelopen periode meegedongen naar een baan als Social Worker (waarvoor ik volgens Immigration New Zealand niet voldoende voor gekwalificeerd was...!) zonder dat ik daar erg in had!
Zo zie je maar...!
Het geeft in ieder geval weer wat vertrouwen dat de dingen zo zouden kunnen gaan lopen als wij hopen en wensen en dat is fijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten