Oeps!

Dat je aan duizend dingen tegelijk moet blijven denken en dat daarin nog wel eens iets mis kan gaan blijkt uit wat ik vandaag heb meegemaakt...!

We zijn nu even bezig met de voorbereidingen voor een heerlijke herfstvakantie.
De emigratie naar Nieuw Zeeland ligt met al zijn aspecten wel op de loer, op het puntje van mijn tong, is voortdurend in gedachten, maar we hebben het even opzij geschoven om ons helemaal te kunnen richten op een fijn samenzijn met onze dierbare vrienden.
We gaan een paar dagen met een fijne groep vrienden klimmen en daarna vliegen we naar Marseille, om daar nog een paar Mediterrane zonovergoten dagen te beleven met Iris, Frank en hun kleine Lola.

Toen ik vanmiddag de e-tickets uitprintte voor de vlucht naar Marseille, las ik nog even de voorwaarden door en wat wij naast dit ticket moesten meenemen -BOEM!- daar sloeg mijn hart over: de paspoorten!!!
Ik had afgelopen vrijdag de paspoorten ingeleverd bij de Nieuw Zeelandse ambassade voor de visa...!!! De medewerkster had gezegd dat dit twee tot drie weken kon duren...!
Zonder paspoort zouden we niet naar Marseille kunnen!
Half in paniek belde ik Harald op met de opdracht om naar de ambassade te bellen. Misschien kon er nog iets geregeld worden. Ik dacht eigenlijk dat de paspoorten naar Immigration Service in Londen gestuurd zouden worden.
Zelf belde ik Burgerzaken op, met de vraag wat we konden doen.
Tja, we konden voor 41 euro een ID-kaart aanschaffen, maar dan wel met een kopie van ons paspoort (en laten we nou net geen kopie van het paspoort van Rozemarijn hebben...) en 40 euro legeskosten als we het document met spoed nodig hadden. Deze kosten zouden tot eenzelfde bedrag komen als de hele reis bij elkaar!
Ik zag onze reis voor mijn ogen smelten tot een plasje tranen...
Ik had het idee dat deze herfstvakantie reisjes door mij georganiseerd gedoemd zijn om bijna te mislukken.

Vorig jaar ging ik samen met Rozemarijn naar Marseille, ook met het vliegtuig. We zouden vanaf Brussel vliegen.
Bij aankomst op het vliegveld, na een voorspoedige treinreis, kon ik onze vlucht nergens vinden. Bij een balie vroeg ik waar ons vliegtuig was. De baliemedewerkster keek mij verwonderd aan en zei dat ik op het verkeerde vliegveld stond!
Brussel was niet Brussel Airport, maar Brussel-Charleroi, een uur van Brussel Airport vandaan!!!! De shuttle was net weg, en met een volgende shuttle zouden we het niet halen...
Dan maar een taxi!
De taxi kostte ongeveer het dubbele van het hele retourtje naar Marseille voor twee personen...
Maar goed, we hebben het gehaald en daarna hebben we alleen maar genoten.

Ik belde Harald op om te vragen of hij wat bereikt had met zijn telefoontje aan de ambassade.
Hij zei dat het te laat was, de paspoorten lagen reeds in Londen...
Daar stortte ons reisje echt in.
Even later lachte hij en zei dat er niets aan de hand was. We hadden er zelfs een voordeeltje bij.
Hij had gesproken met de ambassade medewerker; de visa worden gewoon op de ambassade afgegeven, niet in Londen. Zij zou de aanvraag nog even doorkijken en als alles in orde is, zou Harald morgenmiddag de paspoorten met visa-stempels en al op kunnen komen halen!
Drie weken eerder dus dan wij gepland hadden!
Kijk, dat is nou ook wel weer Nieuw Zeeland. Er valt toch een mouw te passen aan situaties.
Dat hadden we ook meegemaakt toen we tijdens ons jaar in Nieuw Zeeland een paar weken naar Australie gingen. Bij terugkomst in Nieuw Zeeland, bleek dat we het land niet meer in mochten.
Als je het land verlaat, dien je er in ieder geval net zolang uit te blijven, als je er bent geweest. Dat zou negen maanden zijn...En al onze spullen waren nog in Nieuw Zeeland, we hadden nog een paar maanden te gaan!
De douane beambte van het kleine vliegveld van Dunedin zette ons even apart, liet eerst alle anderen het land binnen en ging toen, nadat hij had gezien dat we een ticket terug naar Nederland hadden, regelen dat wij ons visum kregen.
Zo hoefden we onze paspoorten niet naar Immigration Service op te sturen en ook sloegen we zo de rekening ervan over!
Sommige regeltjes van de bureaucratie die ons tot nu toe vaak tegen zitten, kunnen dus toch ook omzeild worden!!!

We zeilen door!