Vandaag hebben we onze zevende trouwdag gevierd met een Nederlandse lunch. Ik heb de supermarkt afgezocht naar Nederlandse lekkertjes en kwam thuis met ontbijtkoek, pure hagelslag, beschuit en een pak speculaasjes. Alles drie keer zo duur als in Nederland, vandaar dat we ons hiermee alleen op bijzondere gelegenheden zullen tracteren!
Van de week kwam onze vorige huisbaas langs in ons nieuwe huisje, waar we in het afgelopen weekend zijn ingetrokken, en eigenlijk wilden we haar verrassen met een Hollands bakkie en een hollands koekje, maar de speculaasjes die ik bij een kleine kruidenier had gevonden, bleken 7 euro, dat ging mij echt te ver, dus werd het een kaal bakkie, zonder koekje.
We wonen dus niet meer in de huisbus, maar in een 1-bedroom cottage met zwembad!
We zijn druk bezig geweest met schoonmaken en inrichten en Harald heeft heel wat technische wonderen vertoond, terwijl Rozemarijn zich heerlijk vermaakte in het zwembad.
Harald heeft een echt speelbed voor Rozemarijn gemaakt, een verhoging, waaronder zij kan spelen, versierd met gekleurde doeken.
We hebben al een aantal andere bewoners van dit erf ontmoet, waaronder een aardig Maori stel. Gisteren nodigden wij hen uit voor een house warming die wij binnenkort willen organiseren en hup, daar kwam het organisatietalent van onze nieuwe buurvrouw naar boven.
Of we hun bbq willen gebruiken en misschien wel hun party tent, dat is handig als de zon zo fel is, bovendien beschermt een tent het eten veel beter! Ze leek wel een soort tv presentatrice.
Zo ver waren we nog niet eens, wij hadden eerder gedacht aan een klein hapje en een drankje!
Naast haar enthousiasme over de house warming, die inmiddels tot een heuse party was verheven, ontmoetten we in haar ook een lieve, door het leven gemerkte vrouw, met levenswijsheid!
Fijn te weten dat we zulke leuke buren hebben. Ze was ook meteen dol op Rozemarijn en nam met haar een verkoelende duik in het zwembad.
De weg naar school is wat langer dan voorheen, maar is wel een leuke, door de appel- en perengaarden en kiwiplantages.
De energie die met ons avontuur gepaard gaat, lijkt werkelijk op het pulseren van een hartslag, intrekken en uitzetten. En wij bewegen mee.
Zo zitten er plotseling zaken die eerst onmogelijk leken mee, en dan weer slaat de tegenslag ons om de oren. Het vliegticket dat wij hadden gekocht bleek ineens geen jaar ticket te zijn, maar een drie maanden ticket. Toen wij de datum van terugkeer wilden verzetten - als je een ticket koopt kun je deze normaliter niet een jaar vooruit boeken, maar moet je dit tegen een kleine vergoeding doen als je ter plekke bent, - bleek de uiterste datum van vertrek eind maart te zijn...
Op zo´n moment zie je een paar duizend euro in lucht opgaan. Maar dan bedenken wij maar dat geld energie is, en wel op een andere wijze zich weer aan ons zal openbaren.
Vorige week kwam ik op school en raakte ik in gesprek met het hoofd van de school. Wij kwamen er achter dat ik wellicht meer voor de school kan betekenen dan eerder gedacht. Nu gaat zij uitzoeken of ik met mijn papieren als peuterjuf aan de slag kan en wellicht ook iets in de kleuterschool kan doen. Tegelijkertijd wil zij immigration overtuigen dat zij mij hier nodig hebben als Kunstzinnig Therapeut.
Dat ziet eruit als een bijzondere nieuwe beweging, die mogelijk wel eens zou kunnen leiden tot een work visa, en wie weet wat meer!!!...
De tsunami, die door de verschrikkelijke aardbeving in Chili in beweging kwam, is gelukkig aan ons voorbij gegaan. We zijn even gaan kijken in de baai, maar er was zelfs geen rimpeling op het wateroppervlak te zien op de tijd dat de tsunami Nelson zou bereiken.
Op de onderste foto is een prachtige volle maan te zien, vlak boven de bergen aan het eind van onze tuin.
Het is echt genieten hier, ieder moment als we even op onze veranda zitten en kijken naar de prachtige luchten, de flax planten, de parachutisten, verzuchten we hoe perfect het hier is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten