Soms denk je alles op de rails te hebben, maar dan lijkt de rails ineens in het niets op te lossen...

Tja...een soort van radeloosheid, wanhoop, woede, verwarring, onbegrip, algehele numbness, dat zijn maar een paar begrippen die mij, op deze zonnige lente dag doordrengen.
Dat de kleuterschool waar ik werk financiele problemen had, was mij al langer duidelijk, maar omdat we vorige maand nog mijn contract tekenden, en er getekend werd voor een Work Permit, nam ik aan dat het toch nog wel uit te houden viel.
Tot we afgelopen woensdag een spoedvergadering hadden met het hele kleuterschoolteam en de Trust van de school...
De situatie is zo neipend, dat er drastische veranderingen doorgevoerd moeten worden.
Er komt te weinig geld binnen van de staat, omdat zowel Hajnalka als ik (nog) niet geregistreerd zijn bij de Teachers Council.
In mijn contract was als voorwaarde opgenomen dat ik in de komende anderhalf jaar de opleiding Early Childhood Education zou volgen, waarna ik zou voldoen aan de staatseisen.
Wie weet komt het niet eens zo ver...
Het lijkt erop dat ze mij en Hajnalka kwijt gaan raken. Hiermee werken ze naar een totale catastrofe van de kleuterschool toe, want dan wil de andere kleuterjuf ook niet blijven werken, en komt de juf die een half jaar met verlof is, waarschijnlijk ook niet terug.
Ze hebben lang met state teachers moeten werken, omdat deze de registratie hadden en er dus financien binnenkwamen van de staat, maar daarmee verdween de hele antroposofische identiteit.
Met Hajnalka en mij hebben ze deze kwaliteit voor de volle 100 procent, alleen niet de staatsinkomsten...dus zouden ze een staats teacher aan moeten nemen, want Vrije Schoolleekrachten zijn niet in overvloed in Nieuw Zeeland.
Er bestaat zo'n groot verschil tussen een reguliere kleuterschool en een Vrije School kleuterklas.
Dat is zo moeilijk over te brengen op een state teacher; ze slaan op hol als je begint over de engel van een kind, of over de geesteswereld, of over het ether lichaam of astrale lichaam van een kind. Dat kan in een gewoon gesprek als ingewikkeld zijn, maar als je en een leerkracht moet inwerken, envaak helemaal niet op zit te wachten) maakt het het werk in een Vrije School behoorlijk zwaar.
Als de Work Permit binnenkomt, heb ik er misschien helemaal niets aan. Hiermee mag ik alleen werken op de opgegeven werkplek.
Als die Permanent Residence nou eenmaal binnen is, kan ik ook naar ander werk gaan zoeken; bovendien mag Harald dan ook gaan werken.
En dat is heel hard nodig, want al een tijdje hebben wij geen cent meer te makken...
Mijn visum is nog maar een maand geldig, Harald en Rozemarijn hebben een visum tot het eind van het jaar. Ik zal mijn visum met geen mogelijkheid kunnen verlengen, want daarvoor moet je aantonen dat je geld hebt!
Terug naar Nederland? Aan die optie wil ik nog niet denken. Daar hebben we trouwens ook geen geld voor! Hahaha.

Ik ben even helemaal van mijn positieve wolkje af, heb wel met mijzelf afgesproken dat ik daar vanmiddag weer naartoe klim, maar voorlopig moet ik even stoom afblazen.
Daarna vinden we weer een focus punt en roepen we de nieuwe koers in het leven!
Jullie horen van ons, hopelijk snel met positieve berichten!

Het blijft een gek fenomeen, dat alle 'zekerheid' die je denkt te hebben zo onder je voeten vandaag geschopt kan worden.
Op naar niveau 2 van de scholing in vertrouwen. We gaan ervoor!