Veren

Volgens mij moeten we nu op de bodem zijn beland en veren we langzaam op.
Het voelt vredig om mij heen, ik voel mij weer veilig.
Alles wat zeker was is weg en het lijkt erop dat er allerlei nieuws voor terugkomt.
Afgelopen maandag ging er een deur dicht, maar tegelijkertijd gingen er nieuwe deuren open.
Voortijdig mijn inziens, werd door het schoolhoofd aangekondigd dat een van de twee kleuterklassen toch dicht gaat, wat betekent dat mijn geliefde werk als kleuterjuf ophoudt.
Persoonlijk heb ik niet het gevoel dat er voldoende is gestreden voor het behoud van de twee klassen en is de betrokkenheid van de Steiner community niet tot zijn volle potentieel gebruikt.
Ik vergelijk het steeds met de geweldige Spring Fair van vorige week, die dankzij de inspanning van velen en vele vergaderingen tot stand is gekomen.
Voor dit besluit is de gemeenschap een maal bijeen geweest...
Maar goed, zonder in al teveel verwarrende en onthutsende details te vervallen, ik kan melden dat mijn week inderdaad een zeer hobbelige weg nam, waardoor ik emotioneel flink door elkaar werd geschud, en mijn lieve gezinnetje met mij.
Hoewel, op de dag dat ik te horen kreeg dat mijn werk erop zat, kreeg Harald via de man van mijn lieve kleuterjuf-collega een baan als klusjesman!
Hij kon op dinsdag langskomen en mocht meteen aan de slag. Eerst zwart, maar als de Residence er doorheen is, wit!
Ook lag er die dag een brief voor Harald in de brievenbus, met de uitnodiging voor een sollicitatiegesprek bij Get Safe, jeugdwerk Motueka!
Daarnaast kreeg een email van Immigration Christchurch dat ik volgende week waarschijnlijk een case officer heb die mijn aanvraag voor een work permit met voorrang gaat behandelen...!
Hoe cynisch!
Maar de school kan mij dan eindelijk gaan uitbetalen!
Tussen alle emoties door vierden we wat kampvuurfeestjes bij vrienden in de Riverside community.
Afgelopen donderdag heb ik afscheid genomen van mijn klasje; het was mooi en verdrietig tegelijk. De kinderen hadden tekeningen gemaakt en Hajnalka had een prachtig boekje gemaakt
met foto's van mijn maanden in de kleuterklas.
Ik zal deze droombaan zo missen.
Maar wie weet wat de toekomst brengt. De school wil mij graag terug, als alles rond is, voor zowel mij als de voor de school.
Immigration heeft er nog eens een schepje bovenop gedaan, en we hebben weer eens een heleboel 'evidence' moeten aanleveren voor een obstakel op de weg naar residence.
Gelukkig hebben wij zoveel bijzondere vrienden die een bijdrage hebben geleverd om ons verder te helpen op onze weg!
We vertrouwen erop dat het ons weer verder brengt!