Eerste Kerstdag: stop over Seoul

We zitten/liggen/hangen bij te komen in ons hotelkamertje in Seoul.
De laatste dagen in Nederland waren heftig, vol. Te druk om echt emoties te voelen of toe te kunnen laten. Te weinig tijd om echt tot diepgang te komen.
Onze lieve ouders, bij wie de gemengde gevoelens wel zo nu en dan naar de oppervlakte kwamen stromen, hebben heel warm en lief voor ons gezorgd. Hierdoor konden wij ons goed voorbereiden op het werkelijke vertrek.
Gisteren hebben we nog een klein samenzijn gehad, waarna we afscheid namen en op weg naar Schiphol gingen.
In het vliegtuig, dat helaas een kleine bleek te zijn, en zónder de privé tv-schermen waarop wij hadden gehoopt, drong voor het eerst pas echt tot mij door dat we de stap waarvan wij lange tijd gedroomd hebben, nu aan het waarmaken waren.
Toen wij zojuist aankwamen in Seoul ging ook de gedachte door mij heen: 'Daar zitten dan in Seoul!"of all places...!
Een vriendelijke baliemedewerkster belde een shuttle busje, die ons naar ons hotel bracht.
En daar zitten we nu, met onze nieuwe laptop uitgestald, in de hoop dat er iemand in Nederland van zijn tweede kerstdag brunch-tafel opstaat om even te kijken of er ge-skyped kan worden!
We voelen ons moe en vreemd tegelijk. Echt helder denken zit er even niet in. Jet-leg.
We hebben voor morgen maar de wek-service aangevraagd, zodat we op tijd weer met de shuttle bus naar het vliegveld kunnen meerijden.
In een klein restaurantje aan de overkant hebben wij ons buikje rond gegeten met nieuwe en vreemde smaken.
We namen plaats aan een laag tafeltje op de grond, waar wij allerlei lekkers kregen uitgestald. Op een bakplaat in de tafel konden we onze maaltijd klaarmaken.
Zelf zijn we nu ook wel gaar.
We drinken nog een Koreaans drinkedrankje, geen idee wat het is, maar het ruikt naar een soort wodka. Met een scheutje veel te zoete limonade krijg ik er wel een paar slokjes van binnen.
Harald ligt half op apegapen en Rozemarijn is een brief aan het schrijven.
Tot snel!
Liefs uit Korea!