Nog twee nachtjes slapen

Ik kijk steeds maar weer naar de klok. Deze wijst nu even voor elf s'avonds aan. Dit betekent dat we, als het weer niet opnieuw al te bar wordt, over twee dagen in het vliegtuig zitten.
We kijken terug op een drukke, zeer goed gevulde, prachtige week.
Vele dierbare vrienden en familieleden hebben afgelopen zondag de sneeuw getrotseerd om aan te komen op een intiem en fijn feest ter afscheid.
Het was geweldig! Er werd door Danielle een Maori-dans ingestudeerd met de kinderen, waarmee we verrast werden: de zon en de maan en de bliksem en donder! Maori-heftig!
Er werd geschminckt, er waren Maori kleurplaten, en was een heleboel lekkers gemaakt waar iedereen heerlijk van zat te smikkelen.
De zaal was prachtig versierd; Paul, Godfather, vriend en ook nog eens fotograaf had een oud krantenartikel in jaren 50 stijl gemaakt bij een foto die wij de dag daarvoor in een foto shoot hadden laten maken. Dit krantenartikel lag door de zaal heen verspreid. Ook de prachtige uitnodiging was overal terug te vinden.
Richard draaide liedjes die veel herinneringen bovenbrachten aan twee decennia samen dansen!
Stadstroubadour Alex speelde extra Haagse liedjes om het ons nog even goed in te peperen.
Sijmen en Rai speelden hun prachtige opzwepende songs, zongen een lied speciaal voor Harald en later lukte het Sijmen om mij het podium op te krijgen om het prachtige don't follow van Alice in Chains.
Harald en ik waren ook al even het podium opgelokt om een aantal kampvuurliedjes aan ons te onttrekken. Spannend was het om in de spotlights op het podium te spelen.
Ik moet nog erg wennen aan het zingen in een microfoon. Wie weet ga ik dat nog wel eens vaker doen.
Johnito voegde zich tussen Sijmen en Rai om een prachtige afscheids blues improvisatie weg te geven. De hele verdere avond heb ik gedanst en gekletst en omhelsd!
Het was een heerlijke avond zo tussen al die lieve mensen! Dank daarvoor.

Meteen de volgende dag begon het echte laatste werk: een waslijst aan dingen regelen.
Door het weer en de heftige sneeuwval ging dit met wat vertraging! Maar Harald vond het rijden in die dikke stapel sneeuw pas écht leven! Hij zei dat men nu wel moet begrijpen waarom hij zo graag naar Nieuw Zeeland wil!

Gisteren en vandaag hebben we het huis echt leeg gemaakt en verlaten.
Het is nog niet verkocht, maar dat is van later zorg.
We verblijven al een paar nachtjes bij mijn ouders in Zoetermeer om nog even wat dichter bij elkaar te zijn. Daar komt jammer genoeg niet heel veel van, want we blijven maar bezig. Nog even dit afronden, nog even dat doen...
Wel worden we heerlijk in de watten gelegd.
Rozemarijntje vindt het wel een beetje genoeg, volgens mij. Ze kan niet veel meer hebben en moet om kleine dingetjes huilen. Logisch ook. Daar nemen we ook de tijd voor en besteden we aandacht aan, want zij heeft ook zo'n enorm verwerkingsproces te doorgaan.
Wijzelf komen niet echt toe aan emoties. Het is voorlopig nog een beetje een gekkenhuis, al begint daar wel wat meer rust in te komen, omdat de zaken nu vrijwel afgerond zijn.

Laat het maar gebeuren!
Wij zijn er klaar voor!