dinsdag 7 september 2010
Vacuum
Ja hoor, het kan allemaal nog erger, nog onzekerder, het kan wel degelijk nog een graadje gekker!
We hangen al wekenlang in het luchtledige te bengelen, doen onze riem nog een gaatje strakker, halen diep adem en gaan weer wat langer koppie onder.
Vandaag maar weer eens gebeld met onze Case Officer, omdat we maar geen bericht van haar kregen, terwijl zij ons toegezegd had ons op de hoogte te houden van haar laatste bezigheden.
Afgelopen vrijdag had ik haar al gemaild, met name om haar te vragen of zij misschien wat druk op de ketel kon zetten bij de branch waar de Work Permit wordt behandeld.
Omdat ze tot op heden nog niets had laten horen, sprak ik haar antwoordapparaat maar in (waar al twee weken op vermeld wordt dat ze tot 26 juli met haar Annual Leave is...).
Aangezien Immigration New Zealand alleen via een algemeen telefoonnummer te bereiken is, zolang je geen Case Officer hebt, en dat hebben wij nog niet voor de Work Permit, kon ik deze branch niet bereiken.
We willen echt wat druk uitoefenen, want mijn Visitor Visa verloopt op 28 september!
We hebben nog steeds geen inkomsten en hoe spaarzaam we ook leven, onze beurs is nagenoeg leeg.
Toen ik via de Immigration Website probeerde of ik via andere wegen bij deze branche binnen kon komen, per fax of email, viel mijn oog op het bericht dat de branche, waar mijn paspoort dus al ruim een maand ligt, dicht is, omdat het in de risicozone ligt ten gevolge van de aardbeving in Christchurch!
Hoelang dit zo gaat blijven weet ik niet, maar de 80 dagen die ze mij laatst hadden toegezegd, zouden nu wel eens ontoereikend zijn na deze natuurramp!
Dit gaf een nog groter gevoel van totale overgave; ik heb niets meer in de melk te brokkelen, ik heb er geen controle meer over, alles ligt nu volledig buiten mij!
Het is vreemd te ervaren hoe we schaakmat staan:
* mijn visa kan niet verlengd worden
* Er kan niet aan mijn Work Permit gewerkt worden
* Mijn paspoort kan niet vanuit Christchurch naar de Wellington branch om de eventuele Residency te verwerken
* Ik kan het land niet verlaten, want mijn paspoort ligt nog op de Christchurch branche
Wij weten het niet meer, we vertrouwen er maar op dat het allemaal zo moet gaan.
Deze maand moeten alle puzzelstukjes in elkaar vallen of niet...
We kunnen niet meer doen dan we hebben gedaan.
We laten het maar los.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
108shiva108
Het lijkt alsof dit het beste is wat je kunt doen: overgave en loslaten. Ik geloof dat het hierover gaat en dat we soms om daartoe te komen tot het uiterste worden gedreven. Ik steun jullie, en wij alle 5!!! Er is niets meer dat jij nu moet doen, alleen ademhalen en leven van dag tot dag.
Heel veel sterkte en hartekracht gewenst!!
Esther
Lieve Marije,
Het lijkt alsof dit het beste is wat je kunt doen: overgave en loslaten. Ik geloof dat het hierover gaat en dat we soms om daartoe te komen tot het uiterste worden gedreven. Ik steun jullie, en wij alle 5!!! Er is niets meer dat jij nu moet doen, alleen ademhalen en leven van dag tot dag.
Heel veel sterkte en hartekracht gewenst!!
Esther
Een reactie posten