Op 13 augustus hebben wij een archiefmap, gevuld met ons hele hebben en houden omtrent opleiding en werkervaring, opgestuurd naar Nieuw Zeeland.
Originele diploma's, certificaten, gecertificeerde kopieën, beëdigde vertalingen en daar weer kopieën van, getuigschriften, 'to who it may concern'-verklaringen, zijn overgevlogen naar de andere kant van de wereld en hebben hun plek gevonden op een van de vele bureaus van de NZQA, de New Zealand Qualification Authorities.
Op dit moment wordt onze documentatie bestudeerd, onderzocht en gecontroleerd, om uiteindelijk tot een niveau beoordeling te komen.
Het niveau dat toegekend zal worden is van groot belang voor een procedure die wij willen starten, namelijk het emigratieproces naar Nieuw Zeeland.
Vijf en dertig werkdagen duurt het onderzoek en de beoordeling van de NZQA in ieder geval. Omdat de NZQA (steekproefgewijs vermoeden wij) controleert bij de opleidingsinstituten en (voormalig) werkgevers, kan de gegeven onderzoekstijd nog wel eens uitlopen, bijvoorbeeld als er niet of niet snel gereageerd wordt...
Wachten is dus het enige wat wij kunnen doen.
Wachten is spannend en inspannend.
Daarnaast gaat het gewone Nederlandse leven gewoon door.
Ons leven als gezin, waarin we iedere dag weer opnieuw het avontuur tegemoet gaan. Daarnaast doen Harald en ik ons werk met veel plezier en voldoening. Rozemarijn gaat naar de kleuterschool en geniet met volle teugen.
We staan vol in het leven hier in Nederland, maar hebben een vishaak uitgegooid naar de andere kant van de wereld, om nieuw land op te vissen, net als Maui in de scheppingsverhalen van de Maori.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten