Inwijdingswegen

Hoewel een groot gedeelte van mijn bezigheden en gedachten te maken heeft met onze grote oversteek naar de andere kant van de aardbol, gaat het leven hier in Nederland ook gewoon door.
En naast alle gewone dingen, gebeuren er ook hier heel bijzondere dingen.

Zo is Rozemarijn vandaag met haar klasje oudste kleuters, door haar lieve kleuterjuf, naar de aula van school gebracht, waar zij als nieuwe Eerste Klassers werden toegezongen door de hele school.
Zo heeft de kleuterjuf symbolisch de klas overgedragen aan hun nieuwe meester.
Het was een ontroerend en mooi moment; wij als ouders van de nieuwe leerlingetjes mochten achterin de aula meekijken en meezingen en invoelen wat er door die kleine koppetjes heen ging...
Eerst zongen de schattige kinderstemmetjes de canon :
Uit vele richtingen zijn wij gekomen En als wij hier allen samenzijn En in de ruimte onze stemmen samenstromen Dan kunnen wij ons voelen opgenomen In liefdevol verbonden zijn

En vervolgens werden de Eerste Klassers, zoals het een Vrije School betaamt, nu ook ingewijd met het Oer-Vrije-School lied: In the Quest of the Holy Grail. Voor mij altijd weer een kippenvel-moment:
In the quest of the holy grail,
do we wander from land to land,
in our duty we shall not fail,
if in God's light we stand.
But if falsehood, and doubting in the heart hold sway,
then is banished from the soul the light of day.

Toen waren de leerkrachten van de klassen aan de beurt om in een symbolisch verhaal, of iets uit de lesstof van het komende jaar, iets van het geheim van de ontwikkeling van het kind in deze periode bloot te leggen.
Het nieuwe schooljaar is begonnen. Rozemarijn is duidelijk geen kleuter meer.
Ze toont een plezierige leergierigheid en leert snel.
In de vakantie hebben wij veel tijd besteed aan de voorbereiding op de Engelse taal. We kennen inmiddels een tiental Engelse rijmpjes en versjes en ook een variatie aan Engelse kinderliedjes.
Het leuke is dat Rozemarijn door er zo mee bezig te zijn een flinke woordenschat heeft opgebouwd.
Ze kent woorden als kitchen, window, maar ook mouse and mice, foot and feet.
Vrijwel ieder woord weet ze te relateren aan een verhaaltje, een liedje, of een zinnetje uit een film. Ze is ook reuze trots als ze een moeilijk nieuw woord kent.
Een ander leuk ezelsbruggetje hoort bij het woord fiets. Toen we dat aan het leren waren, was ik juist een keer thuisgebracht door onze vriend Mike, op zijn Bike. Dat is nu dus een makkie voor Rozemarijn. We lachen het iedere keer weer uit!

Nog een paar maanden en dan mag Rozemarijn opnieuw de inwijdingsweg naar de Eerste Klas maken, en dan in Motueka.

Immateriele Verrassing

Omdat wij bezig zijn met afstand doen van veel van ons materiële hebben en houden, hebben wij onze omgeving ook duidelijk gemaakt dat wij geen nieuwe dingen meer willen hebben; het meeste zal toch niet mee kunnen naar Nieuw Zeeland...
Mijn ouders hebben dit goed begrepen en zijn op zoek gegaan naar een niet materieel verjaardagskado, maar wel één die we in onze herinnering mee kunnen nemen.
Een aantal weken geleden had ik van mijn moeder door gekregen dat ik maandag 17 augustus moest vrijhouden. Vorige week kreeg ik te horen dat we naar Amsterdam zouden gaan.
Omdat ik erg van verrassingen hou, wilde ik verder niets weten, behalve hoe laat we bij mijn ouders, die op Rozemarijn zouden passen, weg moesten.
Ook had ik niets opgezocht op internet over wat er ook maar kon zijn op de 17e augustus en ook had ik mijn ogen niet laten glijden over posters en aanplakbiljetten in Amsterdam.
Harald had de aanwijzingen gekregen hoe er te komen, en na iets meer dan een uur reizen, stonden we dan voor Paradiso.
Toen kon ik mijn nieuwsgierigheid niet meer de baas en ik zag wat ons te wachten stond:
Een prachtig concert van Heather Nova!!!!
Het was ook een geweldig en ontroerend optreden.
Wat een goede vondst van mijn moeder, wie ik in de jaren negentig enthousiast heb gekregen voor die alles doordringende stem van Heather Nova.
Wat een mooi kado. Dit nemen wij mee naar Nieuw Zeeland; het weegt niets en het neemt geen ruimte in!

Wat heb ik toch een lieve ouders. Wat hebben zij mij toch altijd goed getracht te volgen en inleven in wat ik ook heb gedaan en waarheen ik ook ben geweest!
Ik zal hen missen in Nieuw Zeeland. Wat zou ik hen en ook mijn andere familieleden en dierbare vrienden graag bij me hebben!
Het begint nu door te dringen wie en wat we hier gaan achterlaten.
Toch heb ik nog steeds het gevoel dat techniek en telecommunicatie ons dicht bij elkaar kùnnen en zùllen houden!

Stroomversnelling

Gisteren hebben we een enorme doorbraak gemaakt in ons proces en zijn we plotseling in een stroomversnelling geraakt die de werkelijkheid ineens heel reëel maakt.
Al een paar weken geleden hadden we de "International Student Pack" ontvangen, van de Motueka Rudolf Steiner School; een map met informatie over allerlei protocollen van staat en school en de aanmeldingsformulieren voor Rozemarijn.
Deze week ben ik de papieren eens goed gaan bestuderen en ben ik begonnen met het invullen en aan de slag gegaan met het bijeen krijgen van alle informatie, papieren, verzekeringen, documenten.
Er dient een aanvraag te worden gedaan bij Immigration New Zealand voor een International Student Visa/Permit.
Daarnaast dienen wij ook een aanvraag te doen voor een visum voor het jaar, zodat wij er zonder problemen als toerist kunnen blijven.
Het is natuurlijk de bedoeling dat ik tijdens dit jaar werk vind, waarvoor ik een Work Permit ga aanvragen en dan door naar de Permanent Residence, de verblijfsvergunning.
Ik vind het heel leuk om mee bezig te zijn; af en toe even een telefoontje naar de ambassade, waar ik meteen van mijn à propos gebracht word door het wonderlijke Nieuw Zeelandse accent dat soms zo moeilijk te verstaan is, en waardoor ineens de meest kromme Engelse zinnen construeer...; dan weer een mailtje naar de school in Motueka, die altijd snel en vol enthousiasme antwoorden; heerlijke klusjes!
Vandaag kreeg ik een lieve email van Patsy uit Motueka, die schreef dat ze me iets te melden had dat ik wel interessant zou vinden:

"Something you might be interested in. I have just completed an anthroposophical music therapy training. We also have an extra lesson teacher (not employed by the school but working with children from the school). An anthroposophical nurse has recently moved to the district and is currently working with our children. We also have an anthroposophical doctor who comes to the school from time to time (from Christchurch) and a curative eurythmist who come occasionally from Wellington. The School doesn't have enough money to employ any of us to do these therapies so we deal directly with parents, although children can be referred to by the school (through the visiting doctor's recommendations). We're about to begin a 'health' reading group to read Steiner's medical or related lectures. It would be nice to eventually get a health centre going in the area sometime in the future."

Dit lijkt wel een droom die uitkomt! Hier zou ik zo willen instappen! En wellicht kan dat over een paar maanden!

Een aantal maanden geleden liep Harald een kennis tegen het lijf die hij vertelde over onze plannen en dat we bezig waren om ons huis te verkopen. De kennis zei dat hij juist op zoek was naar een huis.
En zo kwam hij een paar weken later kijken naar ons huis en hij gaf te kennen dat hij wel geïnteresseerd was.
Een nieuw proces werd op gang gebracht.
Gisteravond is hij opnieuw gekomen om zijn toekomstig huis aan zijn vriendin te laten zien en ook zij was er erg enthousiast over.
Wellicht vindt binnen een paar maanden de overdracht plaats. Wij kunnen zolang in het huis dat hij achter laat en zo hebben we een prima verblijfplek tot wij dit landje verlaten!
Het leuke is dat zijn huisje op steenworp afstand van de school van Rozemarijn staat!
Helemaal mooi.
We stromen lekker door, al lijkt het nu wel een beetje te kolken van alles dat op ons afkomt!