Eén stap vooruit, twee achteruit.....

De onrust in mij en de stilte vanuit Londen dreven mij gisterochtend tot het schrijven van een email aan Miss Gopal, met de vraag of haar onderzoek naar onze Expression Of Interest vorderde.
Aan het eind van de dag was er bericht uit Londen.
Een negatief bericht helaas.
Het onderzoek was voltooid, maar alle geclaimde bonus punten waren afgewezen...
De opleiding van Harald had niet het level opgeleverd dat mee mocht doen voor een Expression of Interest, daarmee verloren we dus 20 punten.
Het level 4 voor mijn opleiding voor Social Community work had toch minimaal een level 8 moeten zijn, dan had het mee kunnen tellen voor punten op het gebied van opleiding in een werkveld waar men in Nieuw Zeeland een tekort heeft aan personeel. Hiermee verloren we 15 punten.
Doordat ik dus voor mijn opleiding niet de het juiste 8 level heb, viel mijn tien jaar werkervaring in het Social Community Work volledig in het niet.
Zelfs de ondersteunende referentie van mijn leidinggevende, waarin werd aangegeven dat ik inmiddels al jaren als Maatschappelijk Werker aan het werk ben heeft er niets toe gedaan...
De waarde van jaren ervaring die ik heb opgedaan, is op papier dus als sneeuw voor de zon verdwenen.
Het enthousiasme van de Motueka Rudol Steiner School over onze eventuele komst, heeft schijnbaar niet dezelfde uitwerking gehad op Miss Gopal, als op ons...

Beoordeeld en veroordeeld door iemand die ons digitaal denkt te kennen en doorgronden.

Met 100 van de 145 punten zijn teruggegooid in de poel, waar we nog zes maanden mogen ronddobberen om er op goed geluk uitgevist te worden. Tenzij....

Tenzij we een job offer op de kop weten te tikken.
Maar hoe doe je dat, als de meeste werkgevers alleen een baan aanbieden als je een verblijfsvergunning hebt?
Het lijkt een gesloten cirkel en we moeten een weg vinden om er binnen te dringen.
Daar gaan we dan maar mee aan de slag.

Maar niet zonder onze frustraties en opmerkingen eerst duidelijk te maken aan Immigration New Zeland.

Werk aan de winkel

Iedere ochtend, vlak voor ik Rozemarijn wakker maak om haar voor te bereiden op een nieuwe schooldag, zet ik snel even de computer aan om te kijken of er nog email-nieuws is uit Nieuw Zeeland.
Mijn geduld werd zoals ik al eerder schreef flink beproefd en de afgelopen weken toonde het beeldscherm enkel emails uit Europa.
Maar vanmorgen sloeg mijn hart even over toen ik zag dat er een bericht uit Nieuw Zeeland was!
Dear Marije, stond er, en het eerste wat mijn verheugde ogen daarna lazen was:
It is very exciting to think that we may have an Art Therapist in our area.
De Vrije School in Motueka, die ik heb aangeschreven met de vraag of zij mij vanuit de school op aanbeveling van het schoolteam of de schoolarts kinderen zouden willen doorverwijzen voor Kunstzinnige Therapie, is blijkbaar heel enthousiast over mijn voorstel!
We do have visits twice a year from an Anthroposophical Doctor who refers children & adults for therapy. In the area we have an Extra Lesson Teacher, an Anthroposophical Nurse and an Anthroposophical Music Therapist. We have also had a visit from a Curative Eurythmist. The parents need to pay privately for the therapy work.
So with a small number of families in the school you can see there is a limit to how much work/money a therapist can earn from out of the school base.

However, this area is one in which alternative approaches to healing, in all areas, is appreciated so I can well imagine you could receive work from the general public or through something like Special Education Services which is Ministry of Education based.
...
Your work sounds extremely valuable and I think it would be a positive thing for this area to have you here.
...
Do keep in contact and let me know how your plans progress.
Best Wishes
Mijn ademhaling voelde heel vreemd in mijn keel en er bibberde een soort klein hysterisch lachje doorheen. In het ochtendlicht huppelde ik van de kamer naar de slaapkamer waar Harald heerlijk in dromenland lag. Ik tetterde het goede nieuws in zijn oor.
Hij glimlachte, besefte maar half waarom het ging en draaide zich nog eens om, terwijl hij weer wegdoezelde.

Vanmiddag heb ik de email doorgestuurd naar Miss Ash Gopal van Immigration New Zealand met de mededeling dat er nieuws is op het gebied van job research.
Hopelijk zal dit het proces bespoedigen en zal binnenkort de "Decision Succesful" volgen, waarna de Invitation To Apply wordt toegestuurd en de volgende stap in procedure genomen kan worden.

Wachten

Wat eist wachten toch veel geduld...
Een week nadat ik de door Immigration New Zealand gevraagde documenten had gefaxt, werd ik overvallen door een onrustig gevoel.
We hadden niet vernomen of onze post was aangekomen, geen bevestiging van ontvangst was ons toegestuurd en dat maakt mij ongeduldig.
Misschien was de fax niet doorgekomen, misschien was de fax niet op het juiste bureau terechtgekomen en zat Miss Gopal nog altijd te wachten op bericht van onze kant.
Als de benodigde papieren haar niet zouden bereiken, kon zij wel eens denken dat wij niet echt wilden emigreren, dat wij het een beetje lieten verslonzen.
Harald maakte zich niet zo'n zorgen en stelde voor het gewoon de tijd te geven, maar lang hield ik het niet uit.
Daarom stuurde ik haar een email met de vraag of de fax was aangekomen, of dat haar ik de documenten alsnog per post moest toesturen.
De volgende dag ontvingen wij al een email van Miss Gopal, met de mededeling dat de fax was aangekomen en dat zij contact met ons zal opnemen als zij meer informatie van ons nodig heeft, of als zij de uitslag van haar onderzoek heeft.
Wat mij betreft stuurt de Immigration New Zealand standaard een bevestiging van ontvangst. Dat zal heel wat spanning wegnemen bij veel emigranten in spé.
Maar goed, dit was een maand geleden...
Iedere dag check ik de emails wel tien keer, in de hoop weer iets te horen, maar tot nu toe is er geen nieuws uit Londen...

Tussen het wachten door, staat ons leven niet stil hoor.
Rozemarijn is naar de tweede balletklas doorgestroomd en ze heeft haar eerste vioolles gehad.
Het is prachtig om te zien hoe serieus ze het neemt.
Zelf ben ik lekker bezig met schrijven.
Ik heb een brief gestuurd aan de Vrije School van Motueka, het stadje in Nieuw Zeeland waar wij van plan zijn te gaan wonen, met de vraag of ik als Kunstzinnige Therapeut aan de school verbonden kan worden.
Zo heb ik een eerste zaadje geplant. Hopelijk ontkiemt het spoedig onder de Nieuw Zeelandse zon en kan het de wortels diep in de aarde planten, waardoor het zich kan voorbereiden om een goede vrucht te kunnen dragen.
Op mijn werk heb ik een workshop gegeven over de Maori cultuur, die we afsloten met een Waiata-a-ringi, een traditioneel Maori lied met handgebaren.
Harald is lekker aan het klussen en kijkt zo nu en dan op het internet naar banen in Nieuw Zeeland, gewoon om een beetje een idee te krijgen wat voor werk daar nu momenteel te vinden is.

Ik ga mij weer verder trainen in geduld en in wachten.
Wanneer er nieuws is, horen jullie het wel.