Afscheidsrituelen

Het aftellen wordt een steeds luider tikken van de tijd in de richting van ons vertrek.
Afscheid nemen begint een steeds reëlere plaats in te nemen in ons dagelijks leven.
Vorige week heb ik een fijne avond gehad met twee vriendinnen met wie ik al meer dan twintig jaar bevriend ben.
Ook al zien we elkaar soms alleen met grote tussenpozen, we vinden elkaar iedere keer weer opnieuw. Ze hadden mij uitgenodigd voor een etentje in de Hagedis, een biologisch vegetarisch eethuisje in de Grote Pyr. We hebben een heerlijke avond gehad met een lekkere kaasfondue, waarbij we twee flesjes rosé tot 'cadavre' hebben uitgeroepen.

In het weekend hebben we met een groep vrienden een zweethut gedaan ter afscheid. Het thema hierbij was afscheid en loslaten nemen van het oude en verwelkoming van het nieuwe en het onbekende.
Hoewel een ieder eerder op de dag weerstand kon ervaren, afzeggen van deelnemende vrienden, panne, file, zorgde onze volharding en vertrouwen ervoor dat het een prachtige dag werd om voor altijd mee te dragen!
Gedurende de dag waren we bezig met het voorbereiden op en van de zweethut.
Heel fysieke zaken als houthakken voor het vuur, de hut bedekken met drie lagen dekens, het aanharken van het terrein, waren prachtig in balans met spirituele voorbereidingen, waaronder het meegeven van de intenties aan de stenen die ons in de hut zouden verwarmen en doen zweten, het neerleggen van onze intenties en gebeden door het knopen van kleine zakjes met tabak die als offer dienden voor De Bron van Licht en Liefde en Moeder Aarde.
Het vuur werd ontstoken en de stenen warmden op, terwijl wij met elkaar een door iedereen liefdevol voorbereide maaltijd deelden.
Toen het begon te schemeren ontkleedden wij ons en betraden in vol respect de hut, waar wij vier hete stenen rondes lang een universele reis maakten, van het loslaten en afdragen van alle zwaarte aan het Hoogsteen het Diepste, en het verwelkomen van al het nieuwe.
Het was een intens spirituele ervaring en ik voelde mij verbonden en één met het Al.