dinsdag 13 september 2011

Rozemarijn's school was vroeger een ziekenhuis.
Het was eigenlijk de kraamkliniek van Motueka. Menig collega van mij, is er geboren of heeft er in lang vervlogen tijden gewerkt.
Jaren later werd er een nieuwe kraamkliniek gebouwd, op het terrein achter het gebouw en heeft het oude ziekenhuis lang leeg gestaan; tot de Rudolf Steiner School zich er vestigde.
Bij de kraamkliniek kwam ook een bejaardenhuis, maar toen dat uit zijn voegen groeide, besloot de dorpsgemeenschap een paar jaar geleden om een nieuw en modern verpleeghuis te bouwen op het stuk land achter de kraamkliniek en dat is het verpleeghuis waar ik sinds februari werk.
Vandaag stierf een van de bewoners van mijn afdeling. Hij lag sinds een week op sterven en in deze laatste dagen zat ik in mijn pauzes naast zijn bed met een kop thee, terwijl ik zijn hand vasthield, zachtjes voor hem zong, hem liefdevol aanmoedigde het aardse leven los te laten.
Het was een heel bijzondere en mooie ervaring, en ik besefte hoe dankbaar ik ben voor het prachtige werk dat ik mag doen. Meer en meer ontdek ik waar mijn kracht en mijn talenten liggen.
Vanmorgen ging ik tien minuten eerder naar mijn werk, om voor de hectiek van mijn dienst aan zou vangen, nog even in alle rust bij hem te kunnen zitten.
Ik richtte mijn aandacht en gebed op hem terwijl ik door de nog kale appelboomgaard naar het verpleeghuis reed. Toen ik aankwam in het ziekenhuis was hij net overleden.

Nadat het lichaam van een overleden persoon in het verpleeghuis is weggehaald door de begrafenisondernemers, blijft de deur van de kamer gesloten , tot deze een blessing heeft gehad. Deze blessing wordt doorgaans gedaan door een afgevaardigde van de lokale Te Awhina marae
Maar ik heb begrepen dat een van de nurses ook bevoegd is om deze blessing uit te voeren. Ik ben er erg benieuwd naar. Dat wordt een nieuw onderwerp voor een onderzoek.

Het begin en het einde van een leven zijn momenten waar gewoonlijk maar weinig mensen bij aanwezig zijn. Het is een privilege om daar in betrokken te mogen zijn.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Mooi stukje marij. zeker je hebt zo als het klinkt een mooie tijd met die meneer gehad. Fijn om te horen.

hoe gaat het met Harald en Rozemarijn? Is het al warmer daar, voorjaar komt er aan toch?

gr Eveline &co

Maroha zei

Lieve Eveline,
Ja, het is heel mooi om een stervensbegeleiding te doen op het laatste stukje van iemands levenspad!
Als kunstzinnig therapeute, maar ook als bejaardenverzorgster en lichtwerker is het heel bijzonder om van betekenis te kunnen zijn.

Het gaat fijn hier. De lente is inderdaad begonnen, al komt deze vaak met wat wind en regen...Maar goed, het is heerlijk om de natuur weer te zien ontwaken uit winterslaap!

Hoe is het bij jullie?
Liefs,
Marije