Vorige week donderdag zijn de eerste godwits aangekomen in Motueka. Dat wordt hier gevierd met gastlessen op school, een expositie in de Memorial Hall waaraan alle scholen in de omgeving deelnemen en aandacht in de pers om het belang te benadrukken van natuurbescherming.
In negen dagen tijd zijn de godwits, in het Nederlands bekend onder de naam grutto, 11700 kilometer vanuit Alaska naar Motueka gevlogen om uit te rusten en zich te voeden in de voedsel-rijke baai en estuaries die tot diep in het Motuekaanse land doorlopen.
Tijdens deze vlucht hebben ze de meer dan de helft van hun lichaamsgewicht opgebruikt.
Ze blijven hier een half jaar, vervangen hun verentooi en vliegen met een enkele tussenstop in China terug naar Alaska, waar zij eieren leggen en uitbroeden.
Vandaag zijn we met klas 1 en 2 op excursie gegaan naar de estuary en het strand, op zoek naar de godwits.
Gewapend met verrekijkers, een kopie met afbeeldingen van diverse zeevogels, laagjes kleding voor mooi en minder mooi weer en onze lunchboxen, liepen we vanuit school, door de estuary naar het strand.
Onderweg stonden we regelmatig stil om door de verrekijkers te turen naar steltkluten, aalscholvers, ijsvogels, scholeksters, putangitangi (paradijs eenden), en Nieuw Zeelandse grijze reigers, die veel kleiner zijn dan de Nederlandse reigers.
Rozemarijn's juf liet de kinderen uitproberen hoe moeilijk of makkelijk het was om in het zand naar voedsel te zoeken, door hen te laten graven in de estuary.
Ze gaf hen allerlei interessante opdrachtjes om hen te verbinden met de kwetsbare natuur.
En eindelijk zagen we op een zandbank in de baai tussen het strand en de sandspit, ook die kleine wondertjes, godwits, vogels die langer achtereen kunnen vliegen dan een vliegtuig.
Vogels die op twee kilometer hoogte, negen dagen kunnen vliegen zonder te rusten. Waarvan de vleugels constant blijven fladderen. Die zich niet op een luchtstroming laten meedrijven. Die al die tijd vliegen zonder te eten.
Maar daar stonden ze te waden op de zandbank, met hun lange snavels diep in het zand op zoek naar wormen en krabbetjes.
Bijna ongelooflijk.
1 opmerking:
Hoi Harald en Marije, ik mis een beetje jullie verhaal op de blog. Komt er nog een nieuw stukje? Anders maar eens een keer skypen of mailen misschien. Ben benieuwd hoe het met jullie gaat. We hebben regelmatig contact met Jus en Es dus we zitten nog wel een beetje in het emigrantenbestaan, op afstand. Alle goeds! Liefs Esther
Een reactie posten